Asla Vazgeçme

 

   Hayat en büyük tekmeyi hayallerinden vazgeçenlere atıyor. Eğer hayallerin yoksa etrafındaki hiçbir şeyin önemi kalmıyor. Gökyüzüne baktığında bile duvar görürsün, ağaçlar birer demir parmaklık olup sarar etrafını. Olmayacak isler pesinde kosturmaktan yoruldum. Tam her sey bitti derken olmayacak denen isler oldu. Ama yorgundum. Bosa kürek sallamadıgımı bilmek güzel. Yine de iskelenin daha yakın olmasını dilerdim.
     Hayat dedigin kalıcı yaralar bırakan geçici bir hevesten ibaret. Yara izlerine aldırıs etmeden bir hevesin pesinde sürükleniyoruz. “Hayat her seye ragmen devam ediyor.” Aldıgımız her yaradan sonra böyle teselli ederiz kendimizi. Ki bu gidisle daha çok kuracagız gibi bu cümleyi. Güzel günler geride kaldı. Iyi insanların yerini ruhsuz pezevenkler düsünmeden hayal kurmak, hayallerini gerçeklestirebilmek için çabalamak gerek. Ekranda çiglikten baska bir sey yok. Hepsinde evlendirme programı adı altında dönen kepazelikler silsilesi. Sanki insanlardan ve hatta iliskiler yumagı. Görmezden gel hepsini.
     Kumanda senin elinde. Hayatına yalnızca sen yön verebilirsin. Bu bataklıgın seni de içine çekmesine izin veremezsin. Ne olursa olsun hayallerinden vazgeçme. Hayat en büyük tekmeyi hayallerinden vazgeçenlere atıyor. Eger hayallerin yoksa etrafındaki hiçbir seyin önemi kalmıyor. Gökyüzüne baktıgında bile duvar görürsün, agaçlar birer demir parmaklık olup sarar etrafını. Ne içine çektigin havanın ne de içtigin suyun tadına varırsın. Sokaklar hayallerini kaybetmis insanlarla dolu. Bu yüzden beton yıgınları demir parmaklıklar gibi yükseliyor, sarıyor sehrin etrafını. Göge degecek kadar yükselen binaların içindeki insanlar gökkusagına degil, evlerinin tavanına bakıyorlar. Grinin zulmüdür bu. Insanlar hayallerinden vazgeçtikçe sehirler de renklerini kaybediyor. Is makinelerinin gürültüsü bir sehrin yardım çıglıgıdır aslında.
     Kalabalıgın gürültüsüne alısmıs, sessizlikten korkan insanlar bu çıglıgı duyamıyorlar. Tek tiplestirilmeye çalısılan bir tezgâhın içindesin, sıyrılıp gitmene izin vermiyorlar. Onlar izin vermesin, ne çıkar? Kimsenin iznine, kimsenin rızasına ihtiyacın yok senin. Hayallerin varsa elinde, tutunacak bir dalın var demektir. Yaslan o dala, kırılmasına asla izin verme. “Ben mutsuzsam herkes benim kadar mutsuz olsun” diye düsünen, yakmaya çalısan sözlerine karsılık ufak bir tebessümün en büyük cezadır Farklılık olarak gördügüm ne varsa hepsi sıradanlıgımmıs. Bu ne agır bir yük, bu ne büyük bir çile diye düsündügüm dertlerin çaresi tek bir kahkahaymıs. Baslangıçlar korkutucu, bitislerse hüzünlüdür. Yine de tüm korkularınla yüzleserek bir yerden baslamak gerek. Zaman, en büyük hatasıdır insanın. Ben daha onu iyi kullananı görmedim. Ruhun zamana karsı mücadelesidir kurdugun hayaller. Ne vakit gerçeklesecegi hiç belli olmaz. Yorulmadan mücadele etmek gerek. Hem zihnen hem bedenen hazır olmak lazım olmayacak denen islere.
     Allah hepimize akıl fikir versin. Ya da sadece akıl versin yeter. Her konuda bir fikrimiz var zaten. Ama kendimize yetecek kadar aklımız yok. Biraz akıl, biraz da sabır. Tek ihtiyacımız budur.